Last minute

[Joepie1958]

He, he, ik zit weer achter m'n pc.

Ik ben even afwezig geweest door een last minute verblijf in het Atrium te Heerlen.
Hier de story.

Het begon op woensdag 24 mei, tijdens het avondeten leek dit niet lekker te vallen, dus maar gestopt met eten.
De hele nacht alle voedsel uit het lichaam verwijderd en donderdag natuurlijk  zo slap als een vaatdoek , we waren uitgenodigd op een communiefeest in den Belgique, maar ik besloot toch maar niet mee te gaan, na de hele dag het bed gedrukt te hebben s'avonds toch maar even opgestaan en wat dingetjes gedaan.
's Vrijdags maar opgestaan en naar het werk gegaan, lekker met de motor, helaas van het slechte weer.
Op het werk de allernoodzakelijkste dingen gedaan en mijn superieur gebeld om te zeggen dat ik weer naar huis ging omdat ik me zo beroerd voelde (zal wel buikgriep zijn), die brave man had zijn voice-mail aanstaan dus ik hoefde verder geen vragen te beantwoorden.
In de loop van de middag nog even met dochter en vrouw naar Louis in Aken gereden om een helm en een paar handschoentjes te scoren voor de trial cursus op 3 juni.
Zaterdagmorgen was mijn vrouw zoals altijd al vroeg uit de veren en ik werd langzaam wakker om even voor zeven.
Plotseling kreeg mijn lichaam een pijnscheut vanuit de buik naar de rechterschouder, daar sloeg een spier dusdanig op slot dat de tranen me in de ogen sprongen.
Ik riep tegen mijn vrouw dat het nu tijd werd om de huisarts in te schakelen want zo ging het niet.
Ze belde met night-care in Heerlen waar we gelijk welkom waren, na aankomst aldaar werden we enkele minuten later door de dienstdoende arts ontvangen en mocht ik op het onderzoeksbedje plaatsnemen. Hij ging luisteren en kloppen op mijn buik en kwam tot de conclusie dat er plaatselijk veel lucht zat, in tegenstelling tot plaatsen waar hij dat ook verwachtte, terug naar de spreekkamer zei hij dat we gelijk doorkonden naar de opname van het ziekenhuis, en volgens zijn zeggen moest er gelijk een chirurg naar kijken (en geen internist want dan moet je weer tot maandag wachten).
Tijdens dit gesprek werd het mij weer slecht en ik dacht dat ik ging flauwvallen. Terug naar het onderzoeksbedje en hij ging een ambulance regelen. Snel legde hij me nog een aansluiting voor eventueel een infuus.
Nou had ik de dag ervoor gezien dat ze in Heerlen de nieuwste ambulance van Maastricht weer op proef hadden (de 37), dus ik zei tegen mijn vrouw, dan hoop ik dat ze wel met de 37 komen.
De ambulancebroeders waren uiteraard snel ter plaatse, (logisch als je ongeveer 50 meter moet rijden) en nadat ik vakkundig ingepakt was gingen we naar buiten en daar stond inderdaad die nieuwe Volkwagen T5, ik kon er in m'n ellende nog mee lachen.
In het ziekenhuis gingen we door een paar gangen die schijnbaar nog niet klaar waren, want er zaten nog geen plafonds in.
Ik werd gelijk een kamer binnengereden waar ze vroegen om m'n  ponskaartje  nou had ik dat uiteraard niet want dit was mijn allereerste bezoek aan het Atrium in mijn leven (voor de rest was ik alleen maar - slechts op bezoek -)
Dat was geen probleem dus snel kaartje gemaakt en het feest kon beginnen, er werd bloed afgenomen, ik werd een kamer verder gereden en hier werd ik door een paar dames gefotografeerd nadat ik wel even voor het scherm ging staan, terug gereden was ook een chirurg en zijn co-tje aanwezig en deze vertelde met dat het meerdere dingen konden zijn, misschien een maag-perforatie of iets mis met de galblaas, hij wachtte nog even op het een of andere resultaat, maar het kwam er op neer dat ze gelijk gingen opereren en me eens lekker gingen opensnijden van het borstbeen tot m'n navel :oops:
En ik kreeg een pijnstiller (uit een spuitje), nou dacht Joepie bij de handje , ik heb hier toch al die aansluiting in m'n hand, dan kun dat daar gelijk indoen dan hoef ik geen nieuw gaatje.
Degene die die spuit ging zetten vond het idee niet zo heel goed, 10 mg morfine direkt in de ader blijkt niet zo'n fijn gevoel.
Na een kwartiertje begon dat spul lekker te werken en verdween de pijn, ik voelde me lekker rozig en het kon me allemaal geen fuck meer schelen.
Even later kreeg ik te horen dat ze gingen opereren en we ging weer op reis door wat gangen totdat we eindigden in iets wat volgens mij wel een een O.K. zou kunnen zijn, hier vroeg een vrouwtje van overduidelijk Belgische afkomst mij of ik mijn trouwring kon verwijderen, en die bril was ook wel onhandig, beiden verdwenen in een enveloppe en ik voelde dat ik zo'n mooi hoofdkapje kreeg, toen kwam er een zuurstofmasker ( of verdoving) en de sappige belgische vertelde me dat ik nu even sterk aan iets moest denken waar ik van kon dromen, dan zou dat het sterkst zijn, en tot mijn schaamte :oops: kan ik jullie mededelen dat ik op dat moment niet dacht aan een mooie motortocht met jullie , maar aan pure en langdurige seks        
Helaas was de droom na afloop verdwenen en ik weet niet of hij zo goed was.
Nadat ik weer bijgekomen was werd ik overgeplaatst naar de splinternieuwe Acute Opname Afdeling, ik kreeg - A room with a view- op een aantal zee-containers met bouwmateriaal.
Ik ga even pauzeren (schat je kunt eten) en schrijf wel in de volgende kolom verder

[Karin]

:shock:  

Kom op Joepie, doorschrijven......wil nu ook weten wat je uiteindelijk hebt gehad

[DeWitte]

:shock:  :shock: ja wat was ut nou en ben je nu weer beter?? of iig aan de betere hand???

[Joepie1958]

Weiter im tekst

Nou, het was dus de galblaas die verschrikkelijk ontstoken was, de bijbehorende maaskeien die erin zaten heb ik door Sigrano afgravingen met de dumpkieper naar huis laten brengen :oops:
Nou, daar lig je dan voor het eerst van je leven in het ziekenhuis, slangetje in je willie, slangetje in je buik, infuusje aan je hand, en dan comfortabel gaan liggen
Maar er was goed vooruitzicht, want als alles goed ging zou ik al maandag naar huis gaan maar helaas, door wat koorts mocht ik toch tot vrijdagmorgen blijven, komen ze donderdag ineens met het bericht dat ze MRSA op de afdeling hadden (afdeling 12), ik even in negativo stemming, maar met m'n ontslag ging gewoon door, ze hebben me we nog op een kweek gezet, maar dat zoeken ze zich aldaar maar lekker uit.
Nu dus effe bijkomen en een paar week thuis revalideren (daar gaat m'n trial cursus) dan weer rustig opbouwen.
Vraagje voor degenen die het kunnen weten, wanneer mag ik weer op de motor!!
Oh ja, en zou ik na dat infuus in mijn hand nog de 4e synfonie van J.S. Bach op de piano kunnen spelen

[B-Witch]

Wat een ellende Joepie..
Hopelijk knap je snel op, en rij je weer snel rond

Ik zou wel ff in de gaten houden dat je wel een behoorlijke operatie hebt gehad.
Is dus altijd verstandig om je rust te nemen, en vooral geen dingen gaan doen die lichamelijk zwaar zijn.
Motorrijden zou ik dus maar ff achterwege laten.
Meestal zijn wonden na een dag of 10 redelijk geheelt, maar wil nog niet zeggen dat ze dan genezen zijn.
En denk eraan, dat je intern ook een "wond"hebt, die zal dus ook eerst moeten herstellen.
Zou in deze dus gewoon ff naar de arts luisteren en doen wat hij je zegt

Veel beterschap!!!

[Busaberke]

Beterschap, Joepie!

Ik had 2 jaar geleden een gelijksoortig verhaal kunnen schrijven toen m'n blinde darm gesprongen was, en ik in 3 weken tijd 2x geopereerd werd.

Tijdens mijn ontslaggesprek in het ziekenhuis heb ik aan de chirurg gevraagd of ik weer meteen mocht  n??ken en motorrijden.

Hij: "Ja hoor, als je het maar niet tegenlijkertijd doet!"

Nou, dat heeft nog wel een paar weken geduurd voordat (beiden) echt lekker gingen want zo'n buikoperatie voel je dan toch nog behoorlijk "trekken"  :?

[Karin]

Beterschap Joepie en doe maar voorzichtig aan voorlopig.

[DeWitte]

Oh ja, en zou ik na dat infuus in mijn hand nog de 4e synfonie van J.S. Bach op de piano kunnen spelen

kon je dat van te voren dan wel spelen ? :mrgreen:

Auf jeden fall, schnelle besserrung

[Desmo-devil]

Hey Joep , beterschap

[WhomBom]

maar je weet dus nog steeds niet wat je vrouw nu in het eten had gedaan?  :twisted:

[Schmetzke]

Sterkte Joep  :(

[Motzippaldy]

Beterschap Joep  

[R-yen]

Veel beterschap!

[Mounty]

Beterschap Joep....

[Road Racing Tonnie]

Een snelle beterschap toegewenst.