uit het dagboek van de waardeloze politieman

[DeWitte]

Uit het dagboek van "de waardeloze politieman" :

Ik denk, geachte belastingbetaler, dat u mijn identiteit wel hebt vastgesteld. Ik pas vast en zeker in het hokje waarin u mij wilt indelen en u vindt mij natuurlijk 'typisch'. Tot mijn spijt kan ik dat van u niet zeggen; ik weet niet wie u bent.

Vanaf hun geboorte leert u uw kinderen dat ik de boeman ben en zij zijn dan geschokt, omdat ik met mijn traditionele vijand, de crimineel, vergeleken word.

U beschuldigt mij dat ik de jeugd te zacht aanpak, totdat ik op een keer uw kind de les lees.

U neemt waarschijnlijk een uur middagpauze en zo nu en dan een koffiepauzes, maar u beschuldigt mij van luiheid als ik een keer ga zitten.

U bent erg tevreden met uw goede manieren, maar u vindt het normaal om mijn maaltijd met uw problemen te onderbreken.

U windt zich op als iemand u in het verkeer de weg afsnijd, maar als ik u op hetzelfde betrap, voelt u zich onterecht behandeld.

U kent alle verkeersregels, dus u hebt nooit terecht een bekeuring gehad.

U stoort zich eraan dat ik mij met hoge snelheid naar een plaats des onheil spoed, maar u beklaagt zich erover als het meer dan 10 seconden duurt voordat ik bij uw probleem ben.

U ziet het als een deel van mijn werk dat ik geslagen word, maar als ik terugsla, noemt u dat machtsmisbruik.

U zult er niet aan denken om uw tandarts te vertellen hoe hij een kies moet trekken, of een dokter te laten zien hoe hij een blinde darm moet opereren, maar vindt het heel normaal om mij steeds te vertellen hoe ik mijn werk zou moeten doen.

U praat tegen mij op een manier die u in elke andere situatie een bloedneus zou opleveren, maar verwacht van mij dat ik dat zondermeer accepteer.

U schreeuwt: "Er moet wat tegen de criminaliteit gedaan worden!" maar u wilt niet als getuige optreden of er op een andere wijze mee lastig gevallen worden.

In uw ogen deug ik absoluut niet, maar het is natuurlijk volkomen terecht als ik uw vrouw help bij het verwisselen van een band, haar op weg naar het ziekenhuis voor een bevalling begeleid, uw zoon met mond-op-mondbeademing het leven red of overuren maak om uw weggelopen dochter te vinden.

Welnu, geachte belastingbetaler, beklaag u over de manier waarop ik mijn werk verricht en geef mij alle mogelijke scheldnamen. Maar vergeet niet dat uw eigendom, uw familie en ook uw leven van mij of mijn collega's af kan hangen

ik vin ut maar ouwe wijven gezeur :roll: hoe denken jullie erover??

[karz]

Ik denk, geachte belastingbetaler, dat u mijn identiteit wel hebt vastgesteld. Ik pas vast en zeker in het hokje waarin u mij wilt indelen en u vindt mij natuurlijk 'typisch'. Tot mijn spijt kan ik dat van u niet zeggen; ik weet niet wie u bent.

Vanaf hun geboorte leert u uw kinderen dat ik de boeman ben en zij zijn dan geschokt, omdat ik met mijn traditionele vijand, de crimineel, vergeleken word.

U beschuldigt mij dat ik de jeugd te zacht aanpak, totdat ik op een keer uw kind de les lees.

U neemt waarschijnlijk een uur middagpauze en zo nu en dan een koffiepauzes, maar u beschuldigt mij van luiheid als ik een keer ga zitten.

U bent erg tevreden met uw goede manieren, maar u vindt het normaal om mijn maaltijd met uw problemen te onderbreken.

U windt zich op als iemand u in het verkeer de weg afsnijd, maar als ik u op hetzelfde betrap, voelt u zich onterecht behandeld.

U kent alle verkeersregels, dus u hebt nooit terecht een bekeuring gehad.

U stoort zich eraan dat ik mij met hoge snelheid naar een plaats des onheil spoed, maar u beklaagt zich erover als het meer dan 10 seconden duurt voordat ik bij uw probleem ben.

U ziet het als een deel van mijn werk dat ik geslagen word, maar als ik terugsla, noemt u dat machtsmisbruik.

U zult er niet aan denken om uw tandarts te vertellen hoe hij een kies moet trekken, of een dokter te laten zien hoe hij een blinde darm moet opereren, maar vindt het heel normaal om mij steeds te vertellen hoe ik mijn werk zou moeten doen.

U praat tegen mij op een manier die u in elke andere situatie een bloedneus zou opleveren, maar verwacht van mij dat ik dat zondermeer accepteer.

U schreeuwt: "Er moet wat tegen de criminaliteit gedaan worden!" maar u wilt niet als getuige optreden of er op een andere wijze mee lastig gevallen worden.

In uw ogen deug ik absoluut niet, maar het is natuurlijk volkomen terecht als ik uw vrouw help bij het verwisselen van een band, haar op weg naar het ziekenhuis voor een bevalling begeleid, uw zoon met mond-op-mondbeademing het leven red of overuren maak om uw weggelopen dochter te vinden.

Welnu, geachte belastingbetaler, beklaag u over de manier waarop ik mijn werk verricht en geef mij alle mogelijke scheldnamen. Maar vergeet niet dat uw eigendom, uw familie en ook uw leven van mij of mijn collega's af kan hangen

De rest snijdt geen hout imo.

[DeWitte]

klopt wellicht, tegelijkertijd vindt ik het een klaagzang over de negatieve aspecten (of frustraties??) van een beroep waar ie notabene zelf voor kiest toch?

de timmerman die klaagt over stof, de metselaar die klaagt over tochtige werkplekken en zijn rug die zeer doet, de monteur die zeurt over opengehaalde en zwarte handen of om het nog extremer te stellen de hoer die pijn aan haar kruis heeft van de vele klanten :roll:

hoe vervelend ook, het hoort bij de baan. "comes with the job" zoals de engelsen plegen te zeggen. Heeft ie als Politieman in opleiding al een paar lesjes over gehad. :!: misschien tijd voor iets anders voor um? carrierewissel??

Dat ie maar eens ruilt met die stratenmaker die op z'n knieën en met kromme rug zijn kariger loon letterlijk bijelkaar raapt. Na 2 weken huilt ie of ie niet terug mag naar het vertrouwde en beschermde ambtenarenkloffie.

Vin ut dus maar ouwe wijven gezeur.  :roll: bij elke baan is wel wat.....

[QuattroFrits]

klopt wellicht, tegelijkertijd vindt ik het een klaagzang over de negatieve aspecten (of frustraties??) van een beroep waar ie notabene zelf voor kiest toch?

de timmerman die klaagt over stof, de metselaar die klaagt over tochtige werkplekken en zijn rug die zeer doet, de monteur die zeurt over opengehaalde en zwarte handen of om het nog extremer te stellen de hoer die pijn aan haar kruis heeft van de vele klanten :roll:

hoe vervelend ook, het hoort bij de baan. "comes with the job" zoals de engelsen plegen te zeggen. Heeft ie als Politieman in opleiding al een paar lesjes over gehad. :!: misschien tijd voor iets anders voor um? carrierewissel??

Dat ie maar eens ruilt met die stratenmaker die op z'n knieën en met kromme rug zijn kariger loon letterlijk bijelkaar raapt. Na 2 weken huilt ie of ie niet terug mag naar het vertrouwde en beschermde ambtenarenkloffie.

Vin ut dus maar ouwe wijven gezeur.  :roll: bij elke baan is wel wat.....

Helemaal mee eens.

[NrGiZeR]

Zullen we de link van dit topic ff naar justitie sturen :+

[SuzukiLimburg]

Hij heeft ergens natuurlijk wel een beetje gelijk, maar ja, dan had hij maar een vak moeten leren.  8)

[WhomBom]

hij heeft wel een punt, zo links en rechts, maar;

wij beklagen ook ons als hij met lichtjes en toetertjes aan rondscheurt omdat ie, pak ' m beet, te laat voor een vergadering is (en daarbij nog ff iemand plat rijdt).

Hij ons weer eens een boete probeert aan te smeren, egaal waarvoor, als hij zn 2 boetes per dag maar haalt.

Hij wat het belerend vader figuur staat uit te hangen, en doet alsof hij de wijsheid in pacht heeft, terwijl hij te "sjtom" is om tot drie te tellen, anders was ie wel rechercheur ofzo.

Hij probeert gezag uit te stralen, waarschijnlijk veroorzaakt door trauma' s uit zijn kindertijd, toen hij voortdurend gepest werd, of meer recente trauma' s; net als ons vind zijn baas hem ook te sjtom, en wil hem geen rechercheur maken.


Natuurlijk zijn ze niet allemaal zo, er zijn ook redelijk toffe peren bij, maar wij zijn ook niet allemaal zo als hij ons beschrijft. Sommigen zijn nog veel erger  :twisted: