Noorwegen 2009

[Zwerver]

Tijdje terug dat ik wat heb gepost hier op het forum, te druk sinds ik van baan heb gewisseld...
hier dan toch weer eens een teken van leven....

Maandag 13-7 Dag 1, Schin op Geul - Hirtshals

Door omstandigheden ging mijn rit eerder dit jaar naar Marokko niet door, dus moest ik op zoek naar
een alternatief. Daar de Marokkorit een solorit zou worden had Karin intussen haar vakantie al achter de rug,
zodat ik dus of in mijn uppie op stap zou gaan of me ergens bij aan moest sluiten.
Wat heen en weer gepraat met wat mensen die naar Ijsland wilden, maar uiteindelijk toch afhaakten, dus
uiteindelijk 3 weken vakantie op mijn werk afgesproken en het weekend voor vertrek besloten richting
noorden te gaan.
Noorwegen blijft voor mijn een soort tweede thuis, en de wetenschap dat broer Harm en vrouw Erna,
zus Marlies en vriend John,  en Mart en vrouw Kitty ook daar in het noorden rondreden op de motor
maakte de keuze niet echt moeilijk.
De voorspellingen voor het weekend waren druk tot zeer druk voor de Duitse wegen, dus pas op maandagochtend
net na 7'en vertrokken.
De Hp2 bleef temperatuurproblemen hebben bij constant 130+, dus rustig in het verkeer meegekacheld via Keulen,
Dortmund, Bremen tot Hamburg. Daar het eerste kleine oponthoud vanwege opruimwerkzaamheden van een de dag eerder
gebeurde kettingbotsing (echt een Zwijne-rij als ze zo dicht achter elkaar staan).
Daar ik nog geen overtocht gepland had (en eigenlijk ook geen route door Noorwegen) was Hamburg het moment
om een eerste keuze te maken; door de Elbe-tunnel richting Denemarken, of om Hamburg heen naar Puttgarden
en daar de ferry naar Rodby.
Gekozen voor het eerste alternatief, en met nauwelijks oponthoud doorgereden richting Flensburg.
Het weer bleef aangenaam, niet al te warm maar wel droog.
Ter hoogte van Kolding de tweede knoop doorgehakt, niet afgebogen om via de bruggen naar Zweden te gaan,
maar noordelijk aangehouden naar Hirtshals, waar ik om 17.30 in de haven arriveerde, met 1015km op de dagteller.
Daar een ferry voor de volgende dag geboekt en doorgereden naar de vrij volle camping, waar tussen ietwat
slordig geparkeerde auto's ruimte was voor een paar kleine trekkerstentjes.
Grappig was dat bij de receptie alle niet-Denen met caravan verplicht een Deense campingkaart moesten tonen of anders kopen,
en dat bij motorrijders en fietsers het ANMW campingkarnet zonder problmen werd geaccepteerd.

De camping en de vuurtoren in Hirtshals
 

Dag 2, Hirtshals - Larvik - Austbygd
Omdat ik al enkele keren de oversteek Hirtshals -Kristiansand had gemaakt had ik dit keer de voor mijn nieuwe
ferry naar Stavanger geboekt, om eens op een iets andere plek Noorwegen binne te komen.
Op mijn kaart had ik een leuke route ontdekt ten zuiden van Geilo, voorzien van wat moeilijke symbolen, dus die wilde ik iig
gaan rijden.
De ferry vertrok pas om 13:00, dus 's morgen ruim de tijd om nog even de omgeving te verkennen, oa de bunkers bij de vuurtoren,
en een rondje te lopen door downtown Hirtshals, op jacht naar wat Engelstalig leesvoer. Het weer was lekker, dus zo lang mogelijk
blijven koffiedrinken op een zonnig terrasje in het centrum, voorzien  van een nieuwe lading boeken.
In de haven bleek het merendeel van de motoren richting Kristiansand te gaan, slecht 3 anderen gingen mee richting Larvik.
Mooie ferry, goede plekken voor de motoren en voldoende spanriemen aanwezig.
Aan boord enkele uren koffie zitten leuten met een Duitse dame, die na het vroegtijdig overlijden van haar man om het jaar genoeg
geld had verzameld om weer twee weken alleen naar hun favoriete motorland te kunnen gaan. Een dapper mensje...

De ferry en aankomst in Larvik
 

Tegen 17:00 aangekomen in Larvik, en via Skien richting Seljord gereden. Onder weg ff flappen getapt en inkopen gedaan voor de
eerstkomende dagen, en via de mooie, smalle 360 naar Notodden gekronkeld. Daar via wat -fossen naar Jordehaugen en westelijk naar de
37 en de 364 noordelijk langs het Tinnsjø (Tinnmeer). Zo later op de dag was het prettig rustig, ik had het merendeel van de wegen
voor mezelf alleen.
Net voor het dorpje Ausgbyd een pracht van een camping (kwa ligging dan, niet kwa prijs, 140NOK) opgezocht, en mijn tentje onder de bomen
aan de rivier gezet, waarde deze uitmond in het meer.
's Avonds met enkele gekregen biertjes en veel landkaarten doorgezakt met de "buren" 20 meter verderop, een ouder echtpaar met Goldwing
en grote aanhanger met koelkastje vol bier, die voor het eerst in Noorwegen waren. Na genoeg routes en bijbehorende anekdotes waren ze
iets minder bang om toch ook eens wat kleinere wegen te gaan proberen, de 364 was voor hen al een avontuurlijke gok geweest met hun roadtrain
en ze waren ervan overtuigd dat de meeste van dat soort kleine wegen voor hen toch te zwaar zou zijn.
Nadat ik ze had uitgelegd dat wanneer je met plezier jarenlang de Alpenpassen hebt gerden zoals zij, dat Noorwegen dan echt niet moeilijker is,
zelfs vaak makkelijker door de lagere verkeersdichtheid op de binnenwegen.
Uiteindelijk besloten ze om toch het avontuur op te zoeken ipv snel Noorwegen via de grote wegen te verlaten richting Zweden.

Heb sindsdien trouwens geen teken van leven meer van hen vernomen, maar dat terzijde...

De camping en het Tinnmeer by Austbygd
 


Dag 3, Austbygd - Runde
Bij aankomt maandag had ik een sms'je gestuurd naar eerdergenoemde familie en vrienden, om te horen waar zij zaten.
Die ochtend bleek dat ze allen richting kust waren gegaan, Marlies en John stonden op de Westkaap, Harm en Erna iets noordelijker, Mart en Kitty
waren op weg naar Stranda. De westkaap klonk leuk, dus besloten die kant op te gaan.
Begonnen met de op de kaart zo spectaculair uitziende route noordelijk over de 755 naar de 40. Wel mooie haarspelden en vergezichten, maar niet
echt een moeilijke route. Wel op de hoogtes de eerste sneeuwresten langs de weg.
Na de 755 dus de 40 naar Geilo, daar even oostelijk naar voor de 50 over Hol naar Aurland. Bij de afslag ff gelunched, had per slot van rekening toch al 100km gereden
en over de 50 doro naar Aurland. Net voor Aurland bij het uitzichtpunt over het fjord even gestopt voor wat nicotine, melk, en eenpraatje met
een paar zeer enthousiaste jonge motorrijders, die voor het eerst in het noorden waren, "maar zeker niet voor het laatst!"...
In Aurland, de 243 Aurlandsvegen naar Laerdal genomen. Een prachtige weg door de bergen over de welbekende tunnel. Een aanrader deze route!

Langs de 50 en het uitzicht over het Aurlandsfjord
 

UItzicht vanaf de 243 Auerlandsvegen op het fjord, en de weg door de bergen
 

In Laerdal de 5 gevolgd en de ferry over het Sognefjord genomen richting Kaupanger. Blijft iedere keer weer verrassend, die vele kleine bruinvissen /dolfijnen die
er in het Sognefjord zitten. Zo verrassend dat ik mijn camera dus weer eens te laat te pakken had...
Vervolgens de 5 (deels tolweg) gevolgd over Fjearland en onder de Jostedalsbreen door, en bij Jølster de E39 opgegaan naar Birkjelo.
Daar een tank /rook en koffie stop, iets getreuzeld omdat het verderop nog flink regende, en vervolgens over kletsnatte wegen,
voor me donkere wolken en achter me blauwe hemel net op die scheidslijn de rest van de dag doorgereden zonder regenpak nodig te hebben.
Over de 39 naar Eid, met het idee er nu bij na te zijn. Echter op het pontje over hetUtfjord een berichtje van John dat ze de Westkaap hadden verlaten,
het was er te druk geworden voor het ene kleine toiletje op het campingveldje. Ze waren wa noordelijk gegaan en hadden Harm en Erna getroffen en stonden nu op
Runde. Gaf me een klein dilemma, de westkaap wilde ik graag een keer bezoeken, maar die drukte sprak me niet zo aan.
Dus na de ferry doro naar Eid, daar de 15 tot Bryggja en de 61 naar het noorden, ferry over het Rovdefjord van Kopernes naar Arvik en de 61 gevolgd tot aan de afslag
naar de 654 richting Runde. De 654 heeft iets Lofotenachtigs, een smalle weg met veel kattenrugbruggen tussen de eilandjes.
Mooi rijden, maar na een goede 520km sturen was ik toch blij dat ik tegen 19:00 op de camping arriveerde.
De anderen zaten net te eten, dus ik kon mooi aanschuiven!

Over het Sognefjord naar Kaupanger en de regen achterna bij Birkjelo
 


Dag 4, Runde
Het eilandje Runde staat bekend om zijn grote kolonie papegaaiduikers, hetgeen buiten de aparte wegen met zijn smalle bruggen eigenlijk de enige reden kan zijn
om dit stukje einde van de wereld te bezoeken. Persoonlijk vind ik het iedere keer weer de moeite waard om wat uurtjes te kijken naar deze bedrijvige kleine vogeltjes,
en te proberen net die ene foto ervan te maken waarmee ik dat voor mezelf kan vereeuwigen. Ik heb intussen een grote voorraad goedbedoelde, kleurrijke kiekjes van
Ijslandse, Shetlandse en Noorse vogeltjes, maar dat ene "gouden shot" is nog steeds niet gelukt.
De beste tijd om deze grappige vogeltjes te gaan bekijken is 's avonds, wanneer ze na een dag fourageren op zee terugkeren naar hun rotsen (en holen).
's Morgen eerst een rondje gereden en in Fosnavåg wat inkopen gedaan en een bak koffie gedronken. OP het terras in gesprek geraakt met een Noor, die ons wist tevertellen dat er
net voor de kust van Runde ooit een Nederlands zeilschip geladen met zilver was vergaan, en enkele jaren geleden dor een paar gelukkige duikers was ontdekt.
In het vervolg dus iets beter opletten wanneer we weer eens een avondwandeling over de rotsen maken, want er kunnen zo nu en dan nog munten aanspoelen.

De camping op Runde en ontbijt met mee-eter
 

De bruggen in weg 654
 

Tegen de avond, gewapend met camara, regenjack en een blikje bier de beklimming richting papgaaiduikers begonnen. De klif, zo'n 300m hoog is precies aan de andere kant van het eilandje
en de enige route ernaartoe is bovenover. Na een halfuurtje stug doorstappen zijn we bovenaan de klif en zien we de eerste beestjes zitten. Benden ons, boven het water is het nog een drukte en lawaai van jewelste,
links een kolonie zeemeeeuwen, rechts de papegaaiduikers, en zwermen van beiden boven het water, met daartussen 2 vliegende keukendeuren zoals de noren hun zeearenden noemen.

Grappig om te zien met wat voor uitrusting aan lenzen sommige fotografen hier rondparaderen; wie heeft de grootste gaat ook in dat wereldje dus wel aardig op.
En dat terwijl even verderop een jochie van een jaar of 8-9 met zijn bescheiden cameraa'tje gewoon naast de papagaaiduikers gaat zitten voor een close up...
Ook grappig, en ook wel een beetje sneu, was de papegaaiduiker die met een bek vol vis het enige stukje gaas waarmee de zee wordt beschermd tegen neervallende toeristende
over het hoofd zag en er inklapte. Gevolg was dat hij/zij aan de ene kant van het gaas zat en zijn visjes aan de andere kant, net buiten snavelberijk, lagen.
Eerste ff een foto'tje van hem gemaakt en toen zijn visjes maar teruggegeven.

De rest van de avonds, onder het genot van een biertje, weer eens teveel foto's gemaakt, en pas toen het te donker werd voor nog meer kiekjes teruggewandeld naar de camping,
onderweg al plannend makend voor een gigantische dummy lens, gemaakt van een metertje of wat van regenpijp/rioolbuis, en voorzien meerdere uitschuifmogelijkheden en minimaal spraakherkenning,
om een volgende keer de hobby fotografen op de rots mee te kunnen imponeren...

Enkele papegaaiduikers.... en toeschouwers...
 

 

[Zwerver]

[size=14]Dag 5, Runde - Alesund - Lysø[/size]
Eén van de routes die ik nog niet had gereden, maar wel veel van had gehoord was weg 64, de Atlanterhavsvegen, een weg met enkele vrij hoge kattenrugbruggen van eiland naar eiland.
Ook wilde ik graag even naar Alesund, waar ik een paar jaar eerder stomtoevallig op een outlet van de bekende Noorse truien stuitte.
Alesund is ook zonder die duidelijk goedkopere truien zeker een bezoekje waard, een mooie oude binnenstad, dito haven en (zeker met mooi weer) leuke terrasjes.

De 654 teruggereden naar de 61, ferry bij Hareid, de 61 doorgerden tot aan de E39 en die gevolgd tot Alesund. Daar even gezocht naar een makkeijke parkeerplek in de haven
gezocht en het stadje in voor koffie en truien.

Alesund
 

Na een succesvolle inkoopactie en goede koffie de stad verlaten en eilanddhoppend richting Kristiansund.
Eerst de stad uit, en iets daarbuiten de noordelijke kustweg genomen ipv de wat grotere en drukkere E39.
Vervolgens de 661 en de 659 naar Brattvåg, de ferry naar Dryna, daar de 668 over Midøya en Otrøya naar Solholmen. Een prachtige kustroute,
weinig verkeer en leuke bochten. Een aanrader, alhoewel sommige bochten toch wat verraderlijk zijn, zagen we aan een in de greppel geparkeerde Suzuki...


Ferry richting Molde en picknickstop langs de 668
 


In Solholmen de ferry over het Moldefjord, vervolgens de 662 naar de 64 en deze gevolgd tot in Eide.
Daar even inkopen gedaan en de 64 noordelijk gevolgd naar de Atlanterhavsvegen. Het bleef zonnig, dus de weg die volgde over de bruggen van eilandje naar eilandje was prachtig in het avondlicht.
Apart was de waarschuwing voor vissers op de bruggen!

Atlanterhavsvegen
 

Na de laatste brug afgeslagen de smalle 251 op, gevolgd door de 261 naar de camping, waar we na veel heen en weer gepraat
toch bij Harm en Erna in een duinkom konden gaan staan in plaats van het 100 verderopgelegen veld.

De 261 naar de camping en camping Lysø
 


[size=14]Dag 6, Kristiansund en het eilandje Grip[/size]
Harm en ik zijn beiden nogal gesteld op een partijtje hengelen op vakantie, en hij had iets gelezen over een klein eilandje op een 15km uit de kust bij Kristiansund waar dagelijks een voetgangersveerboot naar toeging (en terug).
Ons idee was dat verder uit de kust wel eens wat grotere vissen konden zwemmen, en de anderen leek het wel leuk om eens op een eilandje rond te lopen dat slechts 3 maanden per jaar bewoond wordt.

Op weg naar Kristiansund en door de haven
 

Hengels en camara's ingepakt, Marlies bij mij achterop om wat rij-foto's te kunnen maken, en vertrokken naar de hoofdweg 64 en deze gevolgd naar Kristiansund.
De tunnel in de 64 is wel klaar, de borden staan er al, maar helaas nog niet open, dus enige alternatief was de ferry vanaf Bremsnes.

In Kristiansund waren we ietwat vroeg voor de tocht naar Gripp, dus maar even wat tijd gedood met versgevangen garnalen eten. Net als in de meeste havenplaatsjes kun je deze zo vanaf de vissersbootjes kopen.

Kristiansund
 


De boot naar Grip, was best spectaculair, eenmaal buitengaats werd het gas er flink opgezet en joeg het geval aardig hard over (en door) de golven.
Grip zelf, evenals onze visvangst waren minder spectaculair. Een rots van (schat ik) 400 bij 200 meter met op de hogere punten wat houten huisjes, een grappig oud kerkje, een klein terrasje en twee haventjes.
Blijkbaar was alle wat grotere spul verder buitengaats of al opgegeten, onze vangst was enkel soepwaardig.

Grip
 


[size=14]Dag 7,  Lysø - Aursjøenvegen - Nauste[/size]
In Promotor las ik een artikel van Jan Dirk Onrust over wat onverharde wegen in Noorwegen, en van 1 ervan wist ik zeker dat ik die nog niet gereden had,
maar na het zien van de beelden, wel wilde gaan rijden, de Aursjøenvegen, een kleine 70km onverharde weg door de bergen tussen Sundal en Eikeldalen.

Dus terug over de Atlanterhavsvegen naar Eide, daar links langs het Kornstadfjord richting E39, deze gevolgd naar Batnfjordsøra, en daar de 666 (yep!) opgegaan
die helemaal buitenom dit schiereiland kronkelt. Weer eens een prachtweg, bocht na bocht, en omdat het geen logische route is, totaal geen ander vakantieverkeer.
Heerlijk zo'n camperloze route!
Aan het einde van de 666 de 62 opgegaan langs hetTingvollfjord naar Sundal, waar net na een lange tunnel de 311 naar rechts het begin is van de Aursjøenvegen.
Even van de 311 afgeslagen naar een camping/hotel voor wat koffie, die we tot onze verrassing van de vriendelijke hotelman van het huis kregen.
Ook wist hij ons te vertellen dat zo'n beetje halfverwege de route een mooie kampeerplek was, met schuilhut, kampvuurplek met hout, BBQ en toilet op loopafstand.

De 311 de binnenlanden ingegaan, eerst goed, nieuw asfalt, maar al snel werd het onverhard, met vrij veel scherpe bochten en nogal stevige steiging. Prachtroute!
Het weer was intussen aardig verslechterd, miezerregen, harde wind en bewolking die meer slechts beloofde, dus de kampeerplek bovenop hebben we enkel gebruikt als picknickplek;
het leek ons een beter idee om bij slechter worden weer toch iets lagergelegen te gaan kamperen. Echter staat deze plek wel hoog op mijn verlanglijstje om met beter weer eens naar terug te gaan
en er een nachtje of wat te blijven, wat een stilte daarboven.

Aursjøenvegen omhoog vanaf de 311
 

Picknickstop
 

Met wat miezerweer onze weg vervolgd, bocht na bocht, hier en daar wat dikkere stenen, maar erg leuk en goed te rijden, zelfs met slecht weer.
De afdaling naar Eikesdalen was prachtig, mooie vergezichten over het nog droge dal, en zelf een tunnel met haarspeld, onverlicht, onverhard, en vrij stijl naar beneden.
Ook weer een reden om hier nog eens terug te gaan en de route dan de andere kant op te rijden.

Aursjøenvegen afdaling naar Eikesdalen
 

 

[size=14]Dag 8,  Nauste[/size]
Gisteravond tegen 21:00 begon het ook in het dal te regenen, en 's ochtends is het nog steeds geen seconde droog geweest.
Mazzel dat we dit weer nu net treffen op de camping "met het mooiste sanitair van heel Noorwegen". Dit volgens de trotse campingeigenaar.
En, eerlijk is eerlijk, ik heb inderdaad in 10 jaar Noorwegen niet iets beters gezien. Douches ter grootte van een garage, overvloed aan gratis warm water, en zelf een klassiek muziekje zodra je het licht aan doet.
Verder een ruimte met droogkasten voor kleding en een soort robot inktvis waarmee schoenen gedroogd kunnen worden, en twee kleine maar goeduitgeruste keukens.

Keukentje  en schoenendroger
 

Buiten een kort praatje met een Nederlands stel, zij 1200gs, hij 1150gs, die dapper genoeg waren om de boel in de regen in te pakken en verder te rijden, weinig vermeldenswaardigs gedaan die dag.
Wat lezen, bakje koffie bij vlakbij gelegen cafetaria/supermarkt/tankstation, nog wat lezen, douchen, en een keukentje bezet houden.

Enige grappige was de beeldschermen in het cafetaria, waar je de onderwaterwebcambeelden van de zalmtrek op kon volgen.
Op zich een rustgevend baantje, achter laptopje naar de schermen kijken en eens per uur ff zalm = zalm+1 ingeven...

De camping in Nauste
 

[Zwerver]

Dag 9,  Nauste - Trollstigen - Geiranger
Het terrein was intussen grotendeels in een meertje veranderd, gelukkig stond mijn tent net op een klein Noors terpje.
Nog gelukkiger was het dat we ff droog konden inpakken, na 36 uur onophoudelijke regen was het ff droog.
Boeltje opgepakt en over de 660 en vervolgens de 64 richting Rauma gereden. Daar even oostelijk over de E139 en al vrij snel zuidelijk afgebogen over de 63, het begin van de "Gouden Route" over de Trolstigen naar Geiranger.

De wegen waren nat, en al snel de lucht om ons heen ook. Voor mij de eerste dag dat ik mijn ietwatopvallende regenoverall nodig had.
Onderaan de pas merkte Marlies op dat er volgens haar bovenop iemand met hetzelfde pak stond, en ze bleek bij aankomst boven zowaar gelijk te hebben! "Ietwat opvallend" zal ik dus moeten herzien....
Een beklimming door de regenwolk, en de Trollstigen zonder ook maar het minste uitzicht was weer een nieuwe ervaring...
Bovenaan ff een bakje koffie gedaan en een praatje gemaakt met een Noorse Harley rijder met vrouw, beiden met een grote grijns op hun gezicht.
Was toch wel wat minder vlak dan Nederland leek ze zo... Klopt maar het weer was zeker vergelijkbaar volgens mij...

De Trollstigen...
 

Verder gereden richting Geiranger, nog even getwijfeld of ik een Tjechische automobilist nu wel of niet moest reanimeren,
naar mijn idee was ie toch al een tijdje overleden aan zijn tempo van 25kmh te zien...
Na de afdaling van de Trolstigen kronkelt de weg door een aardbeien-dal, links en rechts van de weg niets dan aardbeienvelden, aardbeienplukkers, aardbeienverkopers, aardbeieneters en zelfs aardbeienkopers. Lokale tradities moet je steunen, dus ook wij vervolgden onze weg met met extra vitamines.

Het was intussen droog, dus het laatste stukje naar Geiranger vanaf de ferry was lekker rijden, en het uitzicht spectaculair, zeker vanaf de adelaarsweg, de laatste paar haarspelden het fjord in.

Uitzicht over het Geirangerfjord
 

De camping was, zoals meestal de laaste jaren, vrij vol, maar er was nog genoeg plek om onze tenten met wat leefruimte eromheen neer te planten.
"s Middags het dorpje in gegaan om wat te shoppen, terrasje te te pakkken en mensjes te kijken, 's avonds in mijn favoriete restaurantje (terrasje aan het fjord) wat gaan eten.
Blijft altijd een leuke afwisseling met de rust op andere plekken, het drukke Geiranger met al zijn "bootvluchtelingen" van de cruiseschepen die even een paar uur worden uitgelaten.

Dag 10,  Dalsnibba
Marlies en John waren nog nooit bovenp de Dalsnibba geweest, en aangezien het weer aardig was opgeklaard, het was zelf zonnig, leek het ons geen straf om naarboven te gaan.
Van Geiranger omhoog is al een prachtroute met veel bochten, de onverharde Dalsnibba is echt leuk om te rijden.
Je moet enkel geluk hebben dat er geen andere toeristen omhoogwandelen met hun camper. Ze letten, in tegenstelling tot de meeste Noren, echt niet op of er iemand toevallig harder dan 15kmh wil rijden en gaan dus concequent niet aan de kant.
Kan dan vaak moeilijk de neiging onderdrukken om bij het passeren even op het raampje te kloppen en te kijken of er nog iemand in leven is ...

We hadden dit keer geluk, nauwelijks verkeer dus lekker kunnen rijden. Bovenaangekomen eerst ff het adrenalinepijl wat laten zakken en een checkie in elkaar gevouwen, vervolgens genoten van het uitzicht.
Opvallend is hoe druk het tegenwoordig hierboven is, er is zelfs een souveniershop ect gebouwd, en buslading na buslading wordt er vanaf de Cruiseschepen uit Geiranger naarboven gereden.

Omhoog naar Dalsnibba
 

Uitzicht van Dalsnibba
 

Op de terugrit naar beneden halfweg een leuk rotsje opgezocht voor een picknick en een halfuurtje mensjes kijken, daarna terug naar Geiranger voor een uurtje vissen,
volgens onze tijdsrekening zou het bijna vloed moeten zijn, de beste tijd om ea uit het water te krijgen.

Picknickstop
 

Motorpakken uitgetrokken (nadat we dus op de camping waren), hengels gepakt en naar de aanlegsteiger van de veerpont, een prima stek om vanaf de kant te kunnen vissen.
Helaas enkel wat grote, maar slappe Sei gevangen, geen steviger makreel of kabeljauw.
's Avonds dus maar pasta gegeten....

Dag 11,  Geiranger - Gjende
Een wandeling die iedere Noor in zijn leven eens gemaakt dient te hebben is de Beseggen-route, een kamroute in de Jotunheimen tussen twee meren.
Ik had er al het een en ander over gelezen, en op eerdere ritten al vaker langs de start van de route, aan weg nr 51, gereden op weg naar Oslo,
echter was er nooit meer genoeg tijd om daar te stoppen.

's Morgen op tijd weggegaan om voor de drukte de 63 omhoog te kunnen gaan, en bovenaan oostelijk de 15 richting Lom genomen.
Tussen Grotli en Otta gestopt om een waterval te bekijken en een bakje koffie te scoren, waar mijn  Hp2 niet meer in zijn neutraal wilde.
Op zich niet zo'n probleem wanneer je vervolgens met ingetrokken koppeling zou starten, maar helaas werkte de schakelaar op de koppeling blijkbaar niet.

Enige remedie was dus aanduwen. De vriendelijke hotelhouder, een Nederlander die enkele jaren terug het roer had omgegooid en naar het Noorden was vertrokken,
bood meteen hulp aan, NAF bellen, bij hem overnachten etcetc. erg vriendelijk, en gezien de ligging van het hotel en zijn verhalen over de meters sneeuw in de winter, de rendieren die langs het hotel lopen en de kilometers langlaufroutes,  zeker een plek om te onthouden.

Een korte duw was genoeg, en de rest van de dag werkte gek genoeg de neutraal weer.
Verder naar Lom, de 15 gevolgd en vervolgens zuidelijk de 51 op over Randsverk naar Gjende.

Camping Gjende is een ideaal uitgangspunt voor bergwandelingen, met klein winkeltje, restaurant, keukentje en warme binnenruimte.
De opritten naar de tentveldjes waren wat blubberig door de regen van de laatste dagen, maar er waren genoeg goede plekken voor de tenten.
's avond gebruik gemaakt van het keukentje en lekker droog en warm kunnen koken. Blijft toch ideaal in het Noorden dat bijna iedere camping zo is uitgerust, dat je ook met dagen slecht weer goed met een tent op pad kunt gaan.


Gjende camping
 


Dag 12,  Beitostølen - Gjende
De voorspelling voor de dag was niet best, laaghangende wolken en vrij veel buien. Besloten werd dan ook om de wandeling een dagje uit te stellen, er zou beter weer aankomen.
's Morgens lekker wat aangefreubeld, wat gelezen en koffie geleut,  tegen de middag naar het iets zuidelijk gelegen Beitostølen gereden, een Noors wintersportplaatsje met nogal wat outdoorshops om eens rond te neuzen.
Weg 51 ernaartoe is geen straf om te rijden, volgens sommigen de mooiste weg door Noorwegen, alhoewel ik dat zelf wat hooggegrepen vind.
Mooi is het zeker, prachtige vergezichten, ruige steenvlaktes, en hier en daar leuke bochtjes.

Op de 51
 

In Beitostølen even volgetankt (de motoren) en wat rondgekeken in de outdoorzaken; Beverwaardige producten voor Beverwaardige prijzen helaas. Wel opvallend dat er hier meerdere merken Meindl Iceland achtige bergschoenen leveren, dus met hogere schachten.

's Avonds was het droog, dus BBQ en kampvuurtijd...

BBQ en Kampvuurtijd
 

[Zwerver]

[size=14]Dag 13,  Beseggen[/size]
Gelukkig had het weerbericht gelijk, het was opgeklaard. Mooie dag dus om de Beseegen te gaan proberen.
Er zijn twee mogelijkheden, of je gaat met de ferry om 9:00 over het meer naar het eindpunt en loopt in een goede 6 uur terug,
of je loopt heen en en gokt dat je de ferry van 16:00 terug zult halen.
Om 9:00 al vertrekken was ons wat vroeg, dus tegen 11:00 ff de motr gepakt en naar het 3 km verderop gelegen begintpunt gereden
en daar de motoren gestald met jassen en helmen in de roltassen ertegen aan. Ook weer zo prettig in het Noorden dat je daar zo je spullen een dagje onbeheerd kunt achterlaten.

Beginpunt van de wandeling en een halfuurtje onderweg
 

Met mooi weer, warm zelfs, begonnen aan de beklimming; zo'n 900 hoogtemeter moeten we bedwingen om op het hoogste punt van de wandeling te komen.
Klimmen gaat gestaag, zeker als je bedenkt dat ons enige referentiepunt de vlakbij huis gelegen Keutenberg is...
Zo'n drie uur later staan we op de top, met een pracht uitzicht. Op een klein stukje na waar je mbv een ketting omhoog moest klauteren,
en te hoge traptreden door een drooggevallen waterval na, vermoeiend maar goed te doen.

Moeilijk stukje, maar even later weer een mooit uitzicht
 

Helaas was er vanaf de top nog geen uitzicht op de beroemde kam tussen de twee meren, dus nog maar een stukje afgedaald aan de andere kant.
Toen na een uurtje lopen er nog gaan zicht was, besloten om om te draaien, de 16:00 boot zou krap worden, en de hele route van 6 uur ook weer terug toch wat veel van het goede
voor ons ongeoefende bergwandelaars.

Op de top en over de top
 

Grappig om te zien wat een verscheidenheid aan volk deze route loopt, gezinnen met kleine kinderen, soms in draagzak, mensen met honden (niet echt makkelijk bij die afdalingen langs een ketting),
schoolklasjes met vrolijke (!) pubers, pezige bejaarden, en echt outdoorvolk in echte outdoorkleding met echte outdoor survivaluitrustingen...

De afdaling was zo mogelijk vermoeiender dat de beklimming, met een uurtje of 7 in de benen werd het laatste stuk toch zwaar.
Het erg grote ijsje bij het eindpunt, alsook het avondeten in het restaurant op de camping een aardige beloning.
Ook deze wandeling ga ik nog een keer voor terug, en dan maar een keer vroeg op om de boot te pakken.

's Avonds een kampvuurtje gestookt om warm te blijven en ons laatste biertje en drupje whisky verorberd.
Het leven kan slechter...

[size=14]Dag 14,  Gjende - Leira[/size]
Harm en Erna waren intussen afgezakt naar Leira en hadden daar een leuke camping gevonden.
Omdat John en Marlies met hen samen twee dagen later de boot vanuit Oslo zouden nemen besloten we om ook af te zakken die kant op.

Iets zuidelijk van de camping ligt het begin van de Jotunheimvegen, een onverharde route oost-west langs de bergen.

De 51 dus iets naar het zuiden gevolgd en linksaf de Jotunheimvegen op richting Skåbu. De weg is intussen tolvrij voor motoren; enkele jaren terug moest je nog betalen middels een mee te nemen acceptgiro.

De Jotumheimvegen
 

De Jotunheimvegen is mooi, bochtig, soms hobbelig en met wat leuke klimmetjes en afdalingen, maar voor eenieder goed te rijden.
Het supermarkje in Skåbu was zondags gesloten, net als de meeste winkeltjes in de Noorse binnenlanden, maar gelukkig boodt het tankstation ertegenover uitkomst in de vorm van verse koffie en vers gebak.

Net buiten Skåbu zuidelijk gegaan over de 255 tot aan Forset. Weer een mooie rustige weg, goed asfalt en leuke bochten.
In Forset westelijk de 204 opgegaan, die na een paar 100 meter veranderd in een soort mini Stelvio, stijl, met iedere 15 meter een haarspeld. Prachtig!
Net na het restaurantje op het hoogste punt van de route houdt het asfalt op en begint de echte lol, zo'n 45 km onverhard met veel geslinger, klimmen en dalen, eigenlijk mooier dan de Jotunheimenvegen kwa rijden.

Op de 204
 

Langs deze route wordt opvallend veel wild gekampeerd, en er zijn talloze mooie plekken om te staan. Weer een reden om hier terug te komen en eens met een groepje een paar dagen echt buiten te gaan spelen.

Picknickstop
 

Net voor Fagerness afgeslagen naar de 264 richting Leira, daar een klein stukje de 51 op en direct na de brug rechtsaf de kleine camping op.
Gravelpaadje naar beneden, motoren neergezet op een grasveldje, en de spullen 1 etage lager gebracht om aan het meer te kunnen staan. Weer een prachtplek, zeker vergeleken met de aan de overkant van het water gelegen massacamping.

Camping in Leira
 

[size=14]Dag 15,  Leira - Schin op Geul[/size]
Voor Harm, Erna, Marlies en John was dit hun op 1 na laatste stop, vandaag gingen ze richting Oslo, om net daarboven nog 1 keer te overnachten en zo een korte tocht naar de boot te hebben de volgende dag.
Zelf had ik nog een week de tijd, en de planning was om richting Zweden te gaan en een kijkje te nemen op de motorcamping, en dan rustig af te zakken richting huis.

Voor mijn doen was ik vroeg op, om 9:00 al ontbeten en de boel opgepakt. Afscheid genomen van de familie die door de korte dagafstand wat rustiger aandeden en over de E16 richting zuiden gegaan. Lekker rustig op de vroege morgen, droge wegen en weer leuke bochten.

Besloten om eens door Oslo te rijden, ik had de tijd aan mezelf. Bij Vik even getankt en de E16 uitgereden, de E18 en langs de haven en de stad door.
De oorontsteking die vanmorgen wat vervelend mierde begon intussen wat erger te kloppen, dus ik besloot om nog maar een stukje door te rijden; mocht het erger worden dan zou ik liever iets dichter bij huis zitten.

De E18 zuidelijk gevolgd, vervolgens de E6 naar het zuiden richting Gotheborg. Net na de Noors-Zweedse grens toch maar even de snelweg verlaten om mijn regenpak aan te doen, het begon te hozen,
en het bleef hozen tot Gotheborg. Niet echt weer om met een oorontsteking in een tentje te gaan liggen, dus ik besloot om maar zover mogelijk door te rijden richting huis.

Na wat file in Gotheborg de E20 naar Malmø genomen, en zowaar begon het op te klaren.
Tegen de tijd dat ik net onder Malmø een tankstop maakte was het zelfs zonnig. Dus ook de brug nog maar over naar Kopenhagen en richting Rødby voor de veerboot naar Putgarden.
Om 21.00 aangekomen in Rødby, waar ik jaren eerder al eens had gekampeerd op weg naar een Deens motortreffen, en toch maar even doorgereden naar de haven om te kijken hoe laat de ferry zou gaan.
Deze kwam net aanvaren, dus kreeg ik het idee om op de boot even een halfuurtje te pauzeren en wat te eten, en dan aan de andere kant in Duitsland verder te zien; of daar een camping zoeken, of verder rijden en wanneer al te vermoeid een hotel langs de autobaan te nemen.

Van wat "goed" Duits eten knapt een mens aardig op, en wat frisser dan ik de boot opging verliet ik deze om 21:45 in Duitsland.
Na een paar kilometer even gestopt om mijn donkere visier te wisselen voor een niet getinte versie zonder muggen en begonnen aan
de 700 kilometer Duitse autobaan.
's Avonds rijden heeft het voordeel dat het wat rustiger is, zeker bij de vele wegwerkzaamheden tussen Hamburg en Bremen, nadeel is dat het toch vermoeiender rijden is,
je kunt (zeker bij het waaklampje op een Hp2) minder ver vooruitkijken, en op lege autobanen wil er nogal eens een wat groter snelheidsverschil optreden tussen de wegggebruikers
dan overdag.
Na de tweede tankstop bij Dortmund begon het weer wat te miezeren, dus de laatste etappe was niet echt prettig. Zumo wist een betere route dan over de 1 naar Keulen,
en zo belande ik dus tegen 2.00 's nachts met wat regen op wat onverlichte, doodstille autobanen door het Ruhrgebeid. Vrij vermoeiend.
Uiteindelijk om 4:00 bij de grens aangekomen en even gestopt om het thuisfront te waarschuwen dat ik bijna thuis was.
Was er dus net een grote grenscontrole bezig en prompt stopt er dus een Marechaussee-motor naast me.
"Zo, nog laat op pad, he?"
"Ja, wat later vertrokken vanmorgen, rij graag 's nachts, dan is het wat rustiger op de autobaan"
"Lange rit gahad?"
"Ja kom nu uit Denemarken"
"Uit Denemarken, da's ver! Moet je nu nog ver?"
"Nee nog 20 km dan ben ik thuis, maar ik wilde nog ff pauzeren voor ik het laatste stuk binnendoor moet"
"Heel verstandig, de meeste ongelukken gebeuren vlakbij huis. Goede reis en doe voorzichtig!"
"Dank u en prettige nacht verder."

Zou ie ook zo vriendelijk zijn geweest als ik had verteld dat ik intussen 19 uur hobbelen op versleten noppen achter mijn kiezen  (en in mijn zitvlees) had?
Laatste meters naar huis ging zonder problemen, en om 4.10 stond ik thuis voor de deur, met 1592km op de dagteller.
Eigenlijk een veel te lange rit, en pas de volgende avond werd het gefluit in mijn oren wat minder.
Rest van de week met antibiotica op bed gelegen, maar gelukkig bleek de week daarna op mijn werk dat ik die laatste dagen vakantie wel terugkreeg.
En vakantiedagen heb ik structureel te kort...

Ook was dit mijn eerste trip met een GPS; handig, maar niet zaligmakend; Een landkaart 's morgens bij de eerste kop koffie voor de tent om inspiratie op te doen  voor de die dag te rijden route blijft voor mij makkelijker. Wel erg leuk om nu eindelijk eens te kunnen zien hoe hard de veerpontjes varen, op welke hoogte je je bevind
en (zeker op de terugweg) hoe ver je nog moet.
Zal er eens wat meer mee gaan oefenen...

[Timeeh]

 

Daar heb ik nu ook wel zin in haha! Alleen zal het weer nu nstuk slechter zijn!

[Yvil]

 

[DeWitte]

stinkend jaloers, mooie reis en piccies (behalve dat gesjravel in een tentje zou ik ut zo willen doen)

[Zwerver]

@Dwars,
ze hebben daar ook hele mooie hutjes, en met 3 -4 personen ben je dan meest niet duurder uit dan ieder zijn eigen tentje opzetten....

[Yvil]

@Dwars,
ze hebben daar ook hele mooie hutjes, en met 3 -4 personen ben je dan meest niet duurder uit dan ieder zijn eigen tentje opzetten....

Dat maakt het NOG interessanter!! Wie weet krijg ik in dat geval mn meisje na een
paar jaartjes ervaring dan wel zo ver om zo'n avontuur tegemoet te rijden!!

Fantastisch verslag en foto's!!

[Busaberke]

Geert,

wat een mooie reis!
Leuk geschreven en m'n complimenten voor het fotowerk!
Krijg meteen zin om weer eens een ouderwets lange motorreis te gaan plannen...

[Jos_Merkelbeek]

Nogmaals mijn complimenten Geert. Geweldig verslag.
Met Sophie inmiddels overeengekomen dat we in juni 2011 gaan. Twee of drie weken, maar dan in hutjes ipv tent. 't maedje hild van un bietje luxe Tegen die tijd klop ik wel eens bij je aan voor wat tips.

[De Sjeng]

Damn!! jaloers. Echt schitterd daar!! Ga ik zeker eens proberen als de kids uit huis zijn(over een jaar of 12 op z'n vroegs)
En qua prijzen??(overtochten, overnachtingen, tol, eten/drinken) heb er geen idee van!!

[Steefke™]

Damn!! jaloers. Echt schitterd daar!!

[Toledo]

Mooi verslag en foto's 

[the Stig]

Eindelijk ff tijd om het verslag en de foto's te lezen/bekijken (ben nu namelijk op het werk  :mrgreen:)

Ik moet zeggen  mooi verslag en mooie foto's