Uit Tonnie's Grote Verhalenboek

[Busaberke]

Dit topic is gewijd aan de motorgerelateerde verhalen van Tonnie, oftewel "Road Racing Hayabusa".

Reageren op een verhaal mag ten allertijde, mits het aan zo'n verhaal gerelateerd is.  

[Road Racing Tonnie]

Een wat minder leuk bericht, maar in mijn beleving, toch duidelijk het vermelden waard.
Een coureur waar ik in de zestig en zeventiger jaren nogal een fan van was, was de Limburger Leo Bovee, mede door zijn mooie rijstijl, en zijn correct verzorgde motoren, Leo kwam de eerste jaren uit, op het beroemde Italiaanse merk Aermacchi, oftewel de 1 cil viertakt, na zijn Aermacchi tijdperk heeft hij jaren geracet op het merk met de gekruisde stemvorken, zijnde Yamaha.
Helaas is Leo ons op 58 jarige leeftijd ontvallen.
Leo ik heb altijd intens van jou genoten, op de vele racepistes.
R.I.P.

De zoon van Leo, Leon heeft de raceritis van zijn vader overgenomen, en strijdt nu bij de EK Superstock.

[Busaberke]

Leo Bovee:



HIER kan men het condoleance register tekenen.

[Road Racing Tonnie]

Robert, toppie voor het zichtbaar maken van het condoleance register, en de foto, v/d de zeer symphatieke Leo.

[Road Racing Tonnie]

Vanmiddag heb ik mij weer even terug getrokken, in mijn motorruimte, om even lekker rustig een dutje te doen, en tevens weer terug gaan in de tijd, en zo wegdromen, (o.a Robert en Marcel weten wel wat ik daarmee bedoel) en kwam deze gebeurtenis weer bovendrijven.
Het zal in 1963 zijn geweest, dat ik s,avond,s  op de weg van Stuttgart, naar Rottweil zat, en de auto hoognodig brandstof behoefde, en ik in het plaatsje Hechingen kwam, en nadat ik getankt had, liep ik de shop binnen, en wat schetst mijn verbazing, daar hingen lauwerkransen enz, die toebehoorden aan de oud coureur Georg Braun, nou zullen velen denken Braun???? daar heb ik wel eens van gehoord, maar dan zal het om Dieter Braun gaan (2x Wereldkampioen), maar Dieter Braun is geen fam van Georg.
Georg was een fabelachtige coureur, die zonder fabriekssteun, het de gevestigde orde heel erg moeilijk maakte, vraag dat maar eens aan Luigi Taveri, of de legendarische Roberto Colombo.
Georg heeft met vele merken motoren de renpistes onveilig gemaak, wat te denken aan de beroemde DKW ladepumpe NSU Horex enz, Georg was een laatbloeier, na zijn 30e heeft hij de grootste succesen behaald.
Helaas heeft op het eiland Man, een giga klapper gemaakt, en is hij nooit meer helemaal de oude vechtjas geworden, en heeft hij de helm aan de kapstok gehangen, evenals zijn steun en toeverlaat, zijnde zijn broer Karl.
Helaas was Georg niet aanwezig, maar heb me toch daar prettig onderhouden, dit was zo maar en verhaaltje, wat vanmiddag spontaan naar boven borrelde.

[Road Racing Tonnie]

Eind jaren zeventig, ging op een avond de bel, en stond daar een bekende van de toen in mijn woonplaats plaatselijke motorclub, en vroeg of ik even tijd voor hem had, nou dat was geen probleem.
En hij begon met de woorden, "het moet maar eens gaan gebeuren" en met dat gebeuren bedoelde hij, dat hij de edele tak van motorsport, zijnde het wegracen wilde gaan beoefenen, en had al een racer op het oog zijnde een Yamaha TZ 350cc, die hij kon kopen van een gestopte driver, niet zover bij mij uit de buurt.
maar zijn vraag aan mij was, "Tonnie wil je me helpen, met het vinden van sponsors begeleiding enz enz."
Heb mij daar even de tijd voor genomen, en twee dagen later heb ik hem gebeld, en gezegd, "kom maar langs, we gaan een raceplan opstellen"
De Yamaha was inmiddels gekocht, en ondertussen had ik het nodige huiswerk gedaan, middels het aanschrijven enz enz van bedrijven.
De week daarop zijn we naar Zolder gegaan, om de eerste meter met de TZ te maken, en hoe dichter we bij het circuit kwamen, hoe stiller "mijn" coureur werdt, in het rennerskwartier aankomende, en ik hem had ingeschreven aldaar, zat hij nog steeds in de auto, bleekjes om de neus enz.
Heb toen op hem ingesproken, en zichtbaar monterde hij op, motor klaargemaakt, en hem de baan opgestuurd, met een paar instructies, hoe hij zich diende te gedragen, en na een ronde of 6 kwam hij binnen, met een vette glimlach op zijn gezicht, m.a.w de racedoop was geslaagd, en na gelang de morgen vorderde, ging hij beter en beter, en zat hij ruim onder de 2 min, wat voor die tijd best heel goed was.
Op de terugweg, was hij zeer spraakzaam, van dit geslaagd racedebuut.
Jaren heb ik met hem opgetrokken, heel veel wedstrijden o.a in Limburg, en door de week ik het tochtige kleine schuurtje, s,avonds sleutelen en nog eens sleutelen, en als het te koud werdt, dan werdt van een omgebouwde oliedrum, de oliekachel aangestoken, om zo een klein beetje warm te blijven, en zijn vrouw voorzag ons altijd van koffie en koek.
De wedstrijden liepen niet altijd naar wens, daar "mijn" coureur te snel met de top wilde meerijden, wat dan wel eens fout ging, met de nodige blessures, wat dan weer resulteerde, door een bezoek te brengen aan de beroemde dokter op gebied van sportblessures, zijnde Derweduwen in het Belgische Mol, waar ik uren heb doorgebracht, in de wachtkamer
Maar jaar voor jaar ging het beter, en gezien ik goede contacten had met Continental, kregen we een uitnodiging, voor een demonstratie, op de beroemde Conti testbaan  (Contidrome) op de Lunenburgerheide, totaal verzorgd, (hotel eten drinken)
Nou dat is een groot succes geworden, "mijn" coureur zat na een paar ronden al boven in de kombaan, en de Duitse toeschouwers, waren laaiend over "die Hollander" en ik natuurlijk niet minder, als manager
Ook het jaar daarop zijn we daar geweest, en gingen de handen weer op elkaar.
In het jaar 1982 klopte alles en reed hij echt de sterren v/d hemel, wat resulteerde, dat hij NMB kampioen is geworden, wat mij nog steeds een warm gevoel geeft.
Tot zover een heel klein verhaaltje over "mijn" coureur, kom daar nog wel op terug, met aanvullende wederwaardigheden.

[Busaberke]

fantaaaastisch, die badkuip!  8)
wat is dit voor een motor, Tonnie ?

[Busaberke]

Tot zover een heel klein verhaaltje over "mijn" coureur, kom daar nog wel op terug, met aanvullende wederwaardigheden.

blijft de naam (nog) geheim ?  

[Road Racing Tonnie]

fantaaaastisch, die badkuip!  8)
wat is dit voor een motor, Tonnie ?

Dat is een NSU Robert, een merk dat wereldberoemd was op de renpistes,
en jaren tot de grootste motorfabrikanten heeft gehoord, en div keren wereldkampioen is geweest, met coureurs van naam en faam, o.a
Peter Muller-Werner Haas-Mike Hailwood-John Surtees-Bill Lomas-Hans Baltisberger enz enz.
Ook heeft NSU met een 2 cil kompressormotor, met de coureur Wilhelm Herz, in de jaren vijftig, met succes een aanval gedaan op het snelheidsrecord.
Nog het vermelden waard dat het technisch hele goede motoren waren, misschien wel te goed, want er zijn div NSU,s naar Honda Japan gegaan, en die heeft ze aan een inwendig onderzoek ontworpen, met het gevolg dat NSU de motorproductie eind jaren vijftig heeft stilgelegd, heel erg jammer.

[Road Racing Tonnie]

Tot zover een heel klein verhaaltje over "mijn" coureur, kom daar nog wel op terug, met aanvullende wederwaardigheden.

blijft de naam (nog) geheim ?  

Stom eigenlijk, dat ik de naam niet genoemd heb, het ging hier, om de coureur Riny v/d Lee, een plaatsgenoot, in mijn voormalige woonplaats Brummen

[Road Racing Tonnie]

[Road Racing Tonnie]

Gezien mijn racegekte, probeer ik heel veel te verzamelen van oud coureurs, b.v.
De twee overalls zijn van een goede coureur uit het Twentse land, zijnde Henny Boerman, zoal je ziet zijn best goed gebruikt, maar Henny was dan ook een echte draufganger :lol:
Het luchtfilteronderdeel, is van niemand minder dan van Kyro Verstraeten geweest, die mij spontaan, door een coureur werd aangeboden, die wist van mijn "racegekte"
En binnenkort, wordt ik nog blij verrast, door een zoon van een groot coureur, die helaas al overleden is, wat het gaat worden, dat is nog een verrassing voor mij.

[crazy j]

ziet dr moooi uit ook zeer intresante verhalen
ga zo door

[Road Racing Tonnie]

<<<<<<<<<1235 km in 9.50 uur, is 125km p/u gemiddeld>>>>>>>>


Na dit bovenste gelezen te hebben, zullen daar velen wat lacherig over doen, maar lees a.u. verder.

In de jaren zestig, was er in Duitsland een competitie aan de gang, om zo snel mogelijk van Hamburg naar Wenen te rijden (1235 km), en wel te verstaan met 1 driver, ook had het als doel, om te zien, hoe autobahnfest, de motoren waren, die dan door een motorblad, aan deze uitputtingsslag, op de proef werden gesteld,(waar helaas velen het loodje hebben gelegd)
Diegenen die heel veel indruk heeft gemaakt, was in 1968, de bekende tweetakman uit het Saarland, te weten Armin Collet, (velen zullen die naam bekend in de oren klinken)
Hij is gezeten op een standaard Yamaha YDS-5E 250cc klokslag 12uur middernacht  5-6 Oct vertrokken uit Hamburg , en de strijd aangegaan, met als grote handicap, dat hij iedere 150 km moest tanken, zo,n Yamaha tweetakt is nogal erg dorstig, als je constant op de 7.500 toeren p/m zit.
Maar de reis verliep zeer voorspoedig, ondanks dat hij in het Zuiden veel last had van mist, en dan ging staan op de voetsteunen, om zo meer te kunnen zien, hij had dan ook de stelschroef op het gashandel vast gedraaid, zodat die niet vanzelf dicht zou draaien.
Als hij moest tanken, deed hij dat vliegensvlug, en bij het afrekenen, gooide hij dan altijd meer geld op de balie, en zei dan "laat de rest maar zitten" en weg was hij weer.
De gehele weg heeft hij niet gegeten of gedronken, en Zondagssmorgens om 9.50 uur was hij in Wenen, uitgeput, maar zeer voldaan, en trots op de Yamaha, die toch maar weer het record scherper had gesteld.
Niet veel later kondigde Honda aan dat ze gingen proberen, om het record scherper te stellen, wat dit was hun eer te na, dat een tweetakt, v/d concurrent, dit huzarenstukje succesvol had volbracht

[Busaberke]

Niet veel later kondigde Honda aan dat ze gingen proberen, om het record scherper te stellen, wat dit was hun eer te na, dat een tweetakt, v/d concurrent, dit huzarenstukje succesvol had volbracht

ow ??  :shock:

en toen?  :?: